De mythe van de Terminator, waarbij een leger van robots neerdaalt op de werkplek om menselijke wezens te verdringen, is een misvatting. Hoewel machines mensen wel degelijk verdringen van bepaalde taken, vullen ze hen ook op andere manieren aan. Deze complementariteit neemt twee vormen aan:

1. Directe complementariteit: Machines kunnen menselijke werknemers productiever en efficiënter maken bij bepaalde taken. Een taxichauffeur kan bijvoorbeeld een satnav-systeem gebruiken om zich te oriënteren op onbekende wegen, of een architect kan computergeholpen ontwerpsoftware gebruiken om grotere, ingewikkelder gebouwen te ontwerpen.

2. Indirecte complementariteit: Technologische vooruitgang kan de economische taart vergroten, waardoor nieuwe industrieën en taken ontstaan die menselijke arbeid vereisen. Naarmate de productiviteit toeneemt, stijgen de inkomens en groeit de vraag, wat leidt tot de creatie van nieuwe rollen en kansen voor verdreven werknemers.

De tweede mythe waar de spreker op ingaat, is de "intelligentiemythe" - het geloof dat machines de manier waarop mensen denken en redeneren moeten kopiëren om beter te presteren dan hen. Deze opvatting was wijdverbreid onder economen die dachten dat bepaalde taken, zoals het besturen van een auto of het stellen van een medische diagnose, niet gemakkelijk konden worden geautomatiseerd omdat ze creativiteit, oordeel en intuïtie vereisten die moeilijk te articuleren waren.

De spreker betoogt echter dat dit standpunt steeds meer verouderd raakt. Vooruitgang in rekenkracht, gegevensopslag en algoritmeontwerp betekent dat het onderscheid tussen routine- en niet-routinetaken afneemt. Machines kunnen nu taken op zeer verschillende manieren uitvoeren dan mensen, zonder menselijke intelligentie te hoeven nabootsen.

Zo probeert het systeem dat huidkanker even nauwkeurig kan diagnosticeren als dermatologen, niet het menselijk oordeel of de intuïtie na te bootsen. In plaats daarvan voert het een patroonherkenningsalgoritme uit op een enorme database van eerdere gevallen om overeenkomsten te identificeren. Het feit dat menselijke artsen hun diagnostisch proces niet volledig kunnen uitleggen, beperkt de mogelijkheid van de machine om beter te presteren dan hen niet.

De derde mythe waar de spreker op ingaat, is de "superioriteitsmythe". Deze mythe suggereert dat naarmate de "klont werk" groeit en verandert als gevolg van technologische vooruitgang, menselijke wezens noodzakelijkerwijs het best geplaatst zullen zijn om de nieuwe taken uit te voeren die ontstaan.

De spreker betoogt echter dat dit een drogreden is. Hoewel het waar is dat technologische vooruitgang de totale hoeveelheid werk die moet worden verricht, vergroot, betekent dit niet noodzakelijkerwijs dat mensen degenen zullen zijn die deze nieuwe taken uitvoeren. Naarmate machines capabeler worden, kunnen ze elkaar eerder aanvullen en versterken dan menselijke werknemers aanvullen.

In het geval van het besturen van auto's merkt de spreker bijvoorbeeld op dat hoewel gps-systemen momenteel menselijke bestuurders aanvullen, in de toekomst zelfrijdende auto's aangedreven door software de machines zelf efficiënter kunnen maken, in plaats van menselijke prestaties te verbeteren. Evenzo kan de nieuwe vraag die ontstaat naarmate de economische taart groeit en verandert, beter worden vervuld door machines dan door menselijke arbeid.

De toekomst van werk is zowel verontrustend als opwindend. De dreiging van technologische werkloosheid is reëel, aangezien machines blijven oprukkend op taken die door menselijke wezens worden uitgevoerd. Dit is echter een symptoom van ons succes in het oplossen van het traditionele economische probleem van het vergroten van de economische taart zodat iedereen er genoeg van kan hebben.

Hoewel de balans tussen machinevervanging en machine-complementariteit in het verleden gunstig was voor menselijke wezens, verschuift deze balans. Vooruitgang in kunstmatige intelligentie en robotica versterken de kracht van machinevervanging, terwijl de nuttige complementariteiten die werknemers in het verleden hebben bevoordeeld, worden verzwakt.

De uitdaging om ervoor te zorgen dat iedereen kan genieten van de materiële welvaart die ons economische systeem genereert, in een wereld met minder werk of zelfs zonder werk, zal ons dwingen om op zeer verschillende manieren te denken. Er zal veel debat zijn over de juiste oplossingen, zoals verschillende vormen van basisinkomen voor iedereen. Dit is echter een veel beter probleem om op te lossen dan het probleem dat onze voorouders eeuwenlang heeft gekweld: hoe de taart groot genoeg te maken in de eerste plaats.