Save the Cat is een concept dat door Blake Snyder is gecreëerd om te verwijzen naar hoe je je personage overtuigend kunt maken. Er is veel misverstand over wat "save the cat" betekent. Veel mensen denken dat het redden van de kat gewoon betekent dat je een sympathiek personage moet hebben dat een kat gaat redden, zodat we weten dat zij de goede persoon zijn. Dit is echter slechts één manier om een personage overtuigend te maken.

In het boek "Save the Cat" gaat Blake Snyder in op veel andere manieren waarop je een personage overtuigend kunt maken zonder dat ze sympathiek hoeven te zijn. Bijvoorbeeld:

1. Competentie: Wij als mensen vinden het leuk om mensen te zien die goed zijn in hun werk.
2. Onderdrukking: Je kunt een antiheld maken die niet erg sympathiek is, maar hem/haar ernstig laten onderdrukken door iemand die nog slechter is.
3. Humor: Een personage met een goed gevoel voor humor is een eigenschap die de meeste mensen waarderen.
4. Vriendelijkheid: Een daad van vriendelijkheid, zoals het letterlijke "redden van de kat", kan empathie opbouwen tussen het personage en de lezer.

Het hele punt van het doen van deze dingen is om empathie op te bouwen tussen het personage en de lezer. Als de lezer geen empathie kan opbouwen met het personage, zal er absoluut geen interesse zijn in het verhaal. Elk verhaal heeft een personage nodig waar de lezer vanaf het begin om geeft, en daarom plaats ik "save the cat" in de S-tier.

Vaak aan het begin van elk verhaal is er een moment waarop het personage beseft dat als ze blijven zoals ze zijn, ze het niet goed zullen hebben en ze een vorm van dood zullen meemaken - of dat nu de fysieke, letterlijke dood van zichzelf of van een dierbare is, of misschien iets dat geen letterlijke dood is, maar financiële dood, sociale dood of een mentale/emotionele dood kan zijn.

Er moet vroeg in het verhaal dit besef zijn dat er iets is dat, als het personage zich niet verandert, als ze hun gebrek niet overwinnen, als ze hun comfortzone niet verlaten en hun Gewone Wereld niet verlaten, er uiteindelijk een soort dood voor hen zal zijn. Deze "hint van de dood" is wat we willen dat het personage overwint.

Dit is een iets meer geavanceerde techniek, omdat het iets is dat mogelijk niet te zien is in eenvoudiger of rechttoe-rechtaan verhalen zoals kinderboeken. Maar het is een belangrijk element dat bijdraagt aan de groei van het personage en de toenemende spanning van het plot.

Om deze redenen plaats ik de "hint van de dood" in de C-tier in mijn rangschikking van plotelementen. Het is een belangrijk hulpmiddel, maar niet zo universeel essentieel als sommige van de items in de hoogste tier.

Het startmoment is uiterst universeel in het vertellen van verhalen. Het wordt ook wel "De Oproep tot Avontuur" genoemd. Er zijn veel andere namen voor, waaronder genrespecifieke namen - in het romantische genre wordt dit bijvoorbeeld de "meet cute" genoemd, waar de twee personages voor het eerst elkaar ontmoeten.

Het startmoment is waarschijnlijk het meest universeel geaccepteerde moment in het vertellen van verhalen, op de climax na misschien. Het startmoment is een essentieel onderdeel van het vertellen van verhalen, zelfs op scèneniveau - elke scène zou een klein startmoment moeten hebben dat de scène op gang brengt en het conflict in gang zet. Als er geen conflict is in een scène, dan zou die scène niet geschreven moeten worden, want zonder conflict is er geen verhaal.

Om deze redenen is het startmoment een van de meest cruciale momenten in een verhaal. Het is het moment waarop het conflict echt op gang komt en in beweging wordt gezet. Soms kan het startmoment al op de eerste pagina plaatsvinden, en daarom plaats ik het in de S-tier - de hoogste tier, gereserveerd voor de meest essentiële en universele plotelementen.

Het eerste plotpunt is eigenlijk het moment van overgang tussen Bedrijf Één en Bedrijf Twee. Dit is het moment waarop het personage, na de incidentie en andere eerdere gebeurtenissen te hebben doorgemaakt, van hun oude, vertrouwde wereld naar een nieuwe, onbekende wereld buiten hun comfortzone zal gaan.

Dit moment van overgang kan bepalend zijn voor het personage, en hier begint het conflict echt op volle toeren te draaien. Het verhaal begint vaart te krijgen naarmate de belofte van de premisse wordt onthuld.

Het eerste plotpunt is een essentieel onderdeel van de stijgende actie en toenemende spanning in het hele verhaal. Het is een cruciaal keerpunt dat de algehele plot versnelt. Om deze redenen plaats ik het eerste plotpunt in de A-tier, omdat het een zeer belangrijk plotelement is.

De B-verhaallijn is een moment in het eerste deel van het tweede bedrijf waar het personage een glimp opvangt van wat ze moeten veranderen. We hebben hier al een glimp van gezien aan het begin, toen het thema werd geïntroduceerd of met de openingsafbeelding, evenals alles wat we hebben besproken over de weigering van de oproep. De weigering van de oproep is grotendeels meestal gegrond in de zaak waar het personage niet toe bereid is om afstand van te doen.

Er is meestal een scène met een liefdesbelang, een bijpersonage of de mentorfiguur die echt even de tijd neemt om met de hoofdpersoon te praten en hem/haar informatie te geven. Meestal is er iets dat hen vertelt dat ze bepaalde dingen aan zichzelf moeten veranderen. Het kan niet zo direct zijn als dat, maar dat is in wezen wat de B-verhaallijn is.

Het is een belangrijk moment om het thema van het verhaal echt te verkennen. Deze scène is een van de weinige in het hele verhaal die echt ingaan op het centrale thema. Dat gezegd hebbende, dit is er niet een die ik zou behouden als ik een korter verhaal zou maken, maar het is er wel een die belangrijk genoeg is om hem hier in de A-tier te plaatsen. Je zult een thema zien ontwikkelen onder de A-tier opties - ze zijn allemaal zeer gerelateerd aan de ontwikkeling van het personage, waarom ik ze zo hoog rangschik.

Het eerste knijppunt is een cruciaal moment in het verhaal waar de protagonist te maken krijgt met toenemende druk en urgentie. Dit is een punt waar het conflict begint toe te nemen, en de antagonist begint de protagonist in het nauw te brengen.

Na het startmoment dat het hoofdconflict op gang brengt, voegt het eerste knijppunt een nieuwe laag van spanning toe. Er gebeurt iets waardoor de druk toeneemt en de protagonist gedwongen wordt tot meer beslissende actie. Dit kan zijn:

• Een nieuwe bedreiging of obstakel dat de protagonist moet overwinnen
• De antagonist die een gedurfde zet doet waardoor de protagonist in het defensief wordt gedrongen
• Een deadline of tijdsdruk waar de protagonist op moet reageren

Het eerste knijppunt maakt deel uit van de stijgende actie, op weg naar het middelpunt en de uiteindelijke climax. Het is een punt waar het verhaal aan momentum begint te winnen, en de protagonist niet langer passief kan reageren op gebeurtenissen. Ze moeten proactief worden in het nastreven van hun doel en het overwinnen van de inspanningen van de antagonist.

Hoewel niet zo essentieel als het startmoment of de climax, is het eerste knijppunt een belangrijk structureel element dat helpt om de narratieve spanning en voorwaartse beweging te behouden. Het is een veel voorkomend kenmerk in veel succesvolle verhalen in verschillende genres en media.

Het middelpunt is een cruciaal moment in het verhaal, vaak precies in het midden van het narratief. Dit is het keerpunt waar het personage nog een "hint van de dood" moment heeft, beseffend dat als ze zich niet veranderen, alles in elkaar zal storten.

Zelfs in meer plotgerichte verhalen die geen sterke karakterontwikkeling hebben, is het middelpunt een moment van zelfreflectie waar het personage een soort verandering ondergaat die de balans in de ene of de andere richting doet omslaan. Er is meestal een valse overwinning of een valse nederlaag op dit punt.

Het middelpunt is het keerpunt waar de protagonist begint te verschuiven van reactief naar meer proactief, actie ondernemend om het conflict op te lossen. Het is een cruciaal moment dat de overgang markeert van de eerste helft van het verhaal naar de tweede helft.

Vanwege het belang van het middelpunt in het aandrijven van de stijgende actie en spanning van het verhaal, plaats ik het in de S-tier, de meest cruciale plotelementen die in elk succesvol narratief aanwezig zouden moeten zijn.

Het tweede knijppunt is nog een moment waar de personages onder toenemende druk worden gezet en het conflict wordt verhoogd. Het komt na het "de slechteriken sluiten in" gedeelte, waar de antagonist een meer proactieve aanpak tegen de protagonist heeft gehanteerd.

Dit tweede knijppunt is vergelijkbaar met het eerste knijppunt, maar nog dreigender. De personages worden geconfronteerd met een nog grotere uitdaging, en de inzet is hoger. Het zou kunnen gaan om een letterlijke strijd of een meer interne, figuurlijke worsteling.

Het doel van het tweede knijppunt is om de stijgende spanning en het conflict verder op te bouwen, de protagonist tot het uiterste te drijven voordat de climactische eindconfrontatie plaatsvindt. Het is nog een cruciaal keerpunt dat het personage dwingt dieper te graven en moeilijke beslissingen te nemen.

Hoewel niet zo universeel essentieel als sommige van de andere plotpunten, is het tweede knijppunt een belangrijk onderdeel van de stijgende actie en toenemende inzet van het verhaal. Ik heb het op hetzelfde niveau als het eerste knijppunt geplaatst, in de A-tier, omdat het een soortgelijke functie vervult in het verhogen van het conflict en de druk op de protagonist.

Het Alles Is Verloren Moment

Het Alles Is Verloren moment is een cruciaal keerpunt in een verhaal waar de protagonist zijn/haar donkerste uur meemaakt. Dit is het moment waar alles lijkt te zijn ingestort, en het personage zich volkomen hopeloos en verslagen voelt.

Dit moment wordt vaak voorafgegaan door de "De Slechteriken Sluiten In" sequentie, waar de antagonist de overhand krijgt en de protagonist zich moet redden om te overleven. Het Alles Is Verloren moment neemt dit naar het volgende niveau, waarbij het personage geen duidelijk pad voorwaarts meer ziet.

Sommige belangrijke kenmerken van het Alles Is Verloren moment:

• Het vertegenwoordigt het laagste punt van de protagonist, waar alle hoop lijkt verloren.
• Het dwingt het personage om zijn/haar diepste angsten en onzekerheden onder ogen te zien.
• Het is een moment van afrekening, waar het personage moet beslissen of ze opgeven of de kracht vinden om door te gaan.
• Het is een keerpunt dat de climactische slotakte van het verhaal opzet.

Het Alles Is Verloren moment is een essentieel plotpunt dat intense drama creëert en de inzet voor de protagonist verhoogt. Door het personage door deze smeltkroes te halen, maakt het een krachtige karakterontwikkeling en transformatie in de slotakte mogelijk.

Hoewel niet elk verhaal een duidelijk "Alles Is Verloren" moment zal hebben, is het een uiterst effectief hulpmiddel voor het creëren van een grijpend narratief verloop. Wanneer het effectief wordt gebruikt, kan het de uiteindelijke triomf van de protagonist voor het publiek nog betekenisvoller en bevredigender maken.

Het "opgeven" moment is een cruciaal plotpunt dat vaak gepaard gaat met het "Alles Is Verloren" moment. Nadat het personage het verwoestende "Alles Is Verloren" moment heeft meegemaakt waarbij alles hopeloos lijkt, toont het "opgeven" moment het innerlijke conflict van het personage en hoe diep het falen hen raakt.

Dit is een moment waarop het personage zich volledig verslagen kan voelen, de neiging kan hebben om hun doel of missie op te geven. Ze kunnen gevoelens van wanhoop, hopeloosheid of verlies van wilskracht om door te gaan uiten. Dit dieptepunt voor het personage is een belangrijk onderdeel van hun emotionele reis en karakterontwikkeling.

Het "opgeven" moment dient om de drama en spanning te verhogen, waardoor de uiteindelijke triomf van het personage nog betekenisvoller wordt. Het toont de omvang van de uitdaging waar ze voor staan en de persoonlijke strijd die ze moeten overwinnen.

Dit plotpunt wordt vaak gevolgd door een "pepgesprek" van een mentor of bondgenoot, wat het personage helpt om hun vastberadenheid en motivatie om door te vechten terug te winnen. Het contrast tussen het moment van overgave van het personage en hun uiteindelijke volharding is een krachtig narratief middel.

Het opnemen van het "opgeven" moment is een effectieve manier om een overtuigend karakterboog te creëren en de inzet voor de climactische confrontatie te verhogen. Het toont de diepte van de innerlijke strijd van het personage en maakt hun uiteindelijke succes of transformatie nog impactvoller voor de lezer of kijker.

Dit is een cruciaal moment waar een personage, meestal de mentor of de liefdesbelang of een ander ondersteunend personage die de rit heeft meegemaakt, de protagonist een pepgesprek geeft. Hierdoor kan het personage over zichzelf heen komen en weer aan de slag gaan na het "Alles Is Verloren" moment.

Het pepgesprek is een zeer belangrijk moment, omdat het de protagonist de motivatie en aanmoediging geeft die ze nodig hebben om de laatste uitdaging tegen de antagonist aan te gaan. Het is een moment van externe invloed dat het personage helpt om hun interne worstelingen en twijfels te overwinnen.

Zonder dit pepgesprek kan het protagonist mogelijk in hun "opgeven" toestand blijven steken, niet in staat om de vastberadenheid op te brengen om het zwaard te grijpen en de laatste strijd aan te gaan. Het pepgesprek is wat de vastberadenheid van het personage weer aanwakkert en hen de kracht geeft om verder te gaan.

Dit is een veel voorkomend en essentieel plotpunt dat je in veel succesvolle verhalen in verschillende media zult zien. Het is een manier om het personage en het publiek weer op te laden